BEN GELDİMMMMM :)

(resmin konuyla alakası yok ama umut uçak hastası osebebten yani oğlum için )kişisen bişey yazmayalı çok oldu başımı kaşımaya vaktim yok desem .bir birine benzeyen ama bir birinden farklı günler gelip geçiyor .aslında aynı şeyleri yapıyormuşum gibi geliyor ama aynı şeyleri yapmıyorum örneğin geçen haftaki umut ile bu haftaki umut farklı en basiti bir hafta daha büyümüş bi çocuk ..
bu kış çok sıkıldım ben kış mevsimini çok severim ama artık sevmiyorum galiba çocuklarla kışı sevmek zor yarıyıl tatilimizi büyük çoğunluğunuz gibi eve kapanarak geçirdik aaaa arada kar topu oynamayı ihmal etmedik ama artık kar yok havada fena değil bu hafta abimize gidebildik parkta oynadık hem barış ta ben okula geliyorum diye mutlu oldu..
benim oğluşlar son sürat beni çıldırmaya devam ediyorlar her akşam hiç vazgeçmeden kavga ediyorlar umut çok fena barış a yapmadığını bırakmıyor geççen hafta gözüne oyuncak fırlattı barış ın göz akına kan oturdu çok şükür Allah korudu . umut un çok kötü bi huyu var sürekli etrafa bir şeyler fırlatıyor nereye gelirse gelsin umrunda değil korkumdan metal oyuncakları kaldırdım hafir şeyler bıraktım ortada ama fark etmiyor mutfaktan çatal kaşık alıyor onları sağa sola atıyor .
okulda hep aynı yarıyıl tatilini çok verimli kullandık barış düzenli olarak ders çalıştı kitap okudu okul açılnınca emeğinin karşılığını aldı artık kitab okurken heyecan yapmıyor derstede okumuş hiç hata yapmadan seri olarak çok mutlu olmuş ''anne ben bugüün okulda hikaye okudum her kes beni dinledi hiç heyecanlanmadım öğretmen ve arkadaşlarım beni kutladı '' oğlum için çok sevindim barış sessiz bi çocuk dışa açık değil yolda biriylede konuşsa hecanlanıyor takılıp kalıyor iki senedir kitab okumak onun için çok zordu kendi kendine çok güzel okuyor ama bir dinlerken başlıyor takımaya kısmen aştık bunu barış her gün babasına ve bana hikaye okuyor çok şükür bu sorunu çözdük..
arkadaşlarımızlada sorun yaşamıyoruz küçük şeyler oluyor ama önemli değil her çocuk gibi oda biraz kaprisli eee kardeş faktörüde küçümsenemez.
eeeeeeeeee ben den ne haber bilmiyorum kendime bakıyorum ve sadece çocuklarım için yaşadığımı fark ediyorum aslında kendim için de bi şeyler yapmak istiyorum iyiki bilgisayar var bloğuma yazı yazmasamda arkadaşlarımın yazılarını okuyorum yeni bloglar keşfediyorum ..eee tabiki facebook var ordada biraz takılıyorum sanal bahçemi ekip biçiyorum kendim içinn sadece bunlar var şimdilik yetiyor bazen bi kaç gün pc yi açacak vakit bulamadığım oluyor..

havalar ısınsın işte o zaman kendim için planlarım var tüm arkadaşlarıma gitmeyi düşüyorum .. İstanbul u gezeceğim umut artık büyüdü babası ona bakabilir bende gezerim ..


aaa yeter demi kafanız şiştii son olarak KANDİLİNİZ MÜBAREK OLSUN Allah bu günün hatrına tüm dileklerinizi kabul etsin ülkemi bölmek isteyenlerden korusun mevlam evlatlarımıza sağlık versin ,hayırlı günler, hayırlı yarınlar ,hayırlı dostlar nasib etsin ALLAH A EMANET OLUN

DOLU DOLU BOŞ YAŞAMAK

Dedemden kalma duvarda asılı duran sazı çalarak müziğe başladım.O zamanlar beni birkaç müzik öğretmenine götürüp göstermişler . nasıl bu çocukta gelecek varmı diye....biri var demiş diğeri yok .Yıllarla birlikte yetenekli olduğumu söyleyen öğretmenimin haklı olduğunu anladım..
Yetenekliydim;ama bu yeteneğimi değerlendiremedim .Enstruman seçmek için bir karar almam gerekiyordu.Ya keman çalacaktım ya piyano ,ya flüt çalacaktım ya da akordeon .....
Olmadı ,hepsini istedim ,hiç birinden vazgeçemedim .Yıllar geçtikten sonra her enstrumanı iyi çalabiliyorum ama hiç birinde virtiöz değilim.Bir enstrumanla isim yapamadım.Ne kemanla tanınan bir eserim var ,ne de piyanoyla ...Bütün enstrumanları iyi çalıyorum ama kimse tanımıyor beni .



Başarılı olmak için her şey değil,bir şey lazımmış.Başarı bir alışverişmiş ,bir şeyi alabilmek için bir şeyi vermek,diğerlerinden vazgeçmek gerekiyormuş.Keşke kemanı seçseydim ve diğerlerinden vazgeçseydim.


Karıma da hayatı zindan ettim, sevgililerime de... Hiç birinden vazgeçemedim.Karım dünyanın en iyi en güzel kadınıydı. Evlenirken ne olduğunu anlayamadım evlenmişim.Yani....evlilik sadece birisi için karar almak ya ,diğerlerinden vazgeçmek.....



işte evlenirken ben bunu anlamadan evlenmişim.Evlendikten sonra başka kadınlarda olduğu bir hayatı yaşamaya devam ettim .İçlerinden bazılarını daha çok sevdim ,ama ne onlardan birinde,ne de karımda karar kılabildim.Yıllar sonra şimdi yapayalnızım ..... Ne karım kaldı, ne de diğerleri......
Keşke birini gerçekten seçebilseymişim,ama,yapamadım. Tıpkı enstruman seçimi gibi hepsini istedim ve sonuçta elim boş kaldı. Almak için bırakmak gerekiyormuş. Keşke karımı alsaymışım.....dolu dolu boş yaşamak .... Hayatım boyunca yapacak çok işim oldu ;hepsini yapmayı istedim.Hangisinde en iyiyim ? Şimdi bakıyorum kazananlar başarılı olanlar hep bir tek şey yapmışlar.En iyi olmak için önce seçmek ve diğerlerini bırakmak gerekiyor .İşte böyle özel yaşamda da...... Bu seçimi yapmamız gerekiyor , çünkü mutlaka bazıları daha uygun ....

Bir ara ekonomik sıkıntıya düştüm. Tasarruf gerek. Başladım her şeyden %10 kesmeye ne anlamsız bir uğraşmış bu. %10 daha az peynir yemek ,çay içmek. Bu tasarruf çok acı verdi bana her an hissettim .Her şeyden %10 kesmek..
Çok sonradan anladım sadece taksiyle dolaşmayı bıraksam yetermiş! Her kalemden %10 değil etkili kalemi bulmak gerekiyormuş. Yani orada da seçim yapmak gerekiyormuş.????


(ALINTIDIR)