Uzun zamandır yazsammı yazmasammı kendimle savaşıyorum ben öyle duygularımı her kezle paylaşamam bu benim için devrim niteliğinde ama artık yeter içime at at çırdıracam artık hiç dostum yokmuş Anladım belkide zaten hiç olmadılar ben ararsam arkadaş onlar bana bir hafdadır sürünüyorum sürekli arayıp hatrını sorduklarım merak bile etmediler beni neden aramıyor diye yıkıldım resmen
hayatımdaki her şey ters gidiyor son üç yıldır tek güzel şey ailem umut um ve barış ım ....çok sorunu olan bir eve taşınmamızla başladı her şey on gün sonra BAHAR ı acı ve ani bir şekilde kaybettik 12 yaşındaki bir çocuğun ölümü çok yıkıcı oluyor cevresine ben hala bunu atlatmış değilim aslında eşimde bende çok hayallerle geldik bu hiç tanımadığımız yere birde burdaki insanlardan hayal kırıklığına uğradık biz komşu olalım dost olalım dedik onlar aalmayalım biz böyle iyiyiz dediler resmeen..... ben evime davet edersem çok güzel yeyip içiyoruz iyiler eğleniyorlar ama bir kere olsun'' şu günde siz bize buyurun'' demiyorlar artık kendimi enayi gibi hissetmeye başladım .
bunlarda önemli değil ya 10 yıllık dostlarıma ne demeli ben ararım hep onları dertleşirim liman gibi görürüm arkadaşlarımı sığınırım tek zararımda budur ama son günlerde bi baktım ben kimseyi aramayınca meğer onlarda aramıyormuş konuşamıyormuşuz artık karar aldım onların bana ihtiyacı yok hiç bir gün arayıp ''arkadaşım şuna canım çok sıkılıyor ya sen gel ya ben konuşalım biraz ''dememişler anladım zaten birini her aradığımda ''sende benim aklımdAN geçiyordun bi arayım diyordum ''der tipik numara ve çok meşgüldürler kız kardeşim bile hasta olduğumu bildiği halde aramıyor oda çok meşgül tabi kocamda da bi kapris ki çekilir gibi değil
gercekten yoruldum onların peşinde koşmaktan .
kendimi hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim anladım kabul edeyim artık ben İSTANBUL a uygun değilim ben memleketimin sıcak sevecen insanlarına alışmışım buranın hep koşturan insanları bana göre değil mutsuz ediyorlar beni. bu evdende, bu mahalleden de nefret ediyorum. gribim, panik atak kirizleri yaşıyorum, mutsuzum, hep temizlik yapmak istiyor canım, oğlum diş çıkarıyor, diğer oğlum ders calışmıyor
ben çok şey istemiiyordum ki sadece yemeğimi cayımı üzüntümü ve sevincimi paylaşacak bir kanka yüreğimin en dost yerini açmaya hazırdım ona. o nerde bilmiyorum !!!!1
insan hasta olunca ilgi sevgi bekliyor sevdiklerinden zor günlerinde yanlarında olduğum yada olmak için elimden geleni yaptığım arkadaşlarım ,,,,hiç biri yoklar yanımda bir tas çorbadır belki beklediğim
YETER YA BENİM GİBİ BİRİNİN ÜSTÜNE BU KADAR GELİNİRMİ DOKTORUMU ÖZLEDİM VALLA ben normal biri değilim galiba BOĞULUYORUM NEFES ALAMIYORUM ARTIK
6--NE KADAR İYİSİ OLURSA OLSUN 2-3 YIL SONRA DAHA İYİSİ ÇIKACAĞINDAN ERKEKLER HEP YENİSİNE GÖZ DİKER
