olanlara inanamıyorum artık öyle bir yerdeyim ki üzüleyim mi sevineyim mi bilemiyorum . ayaklarım geri geri gidiyor istemiyorum memleketime gitmeyi incinmekten korkuyorum işin aslı beni bekleyen abuk sabuk şeylerden öyle korkuyorum ki bir bucuk senedir görmediğim annemi babamı görme hissi daha bu korkumu bastıramıyor .öyle güçlü bir kabukla kapladım ki etrafımı beni kimse incitmesin o krizlere geri dönmeyeyim diye ama bu hafta anladım ki benim kabuğum istanbul 'un insanlarına göre gitsem memleketime zayıf kalır kırılır orda başa dönerim biliyorum .
olmuyor gitmiyor ayaklarım umut 'un da arabada yapacakları iyice geriyor beni kaç gündür midem ağrıyor halim yok kanım çekilmiş gibi geziyorum .dün eşim aradı biletleri ayırttırdı ardından yarım saat geçti annem aradı doktoruna gitmiş adam annemi istememiş resmen geçen hafta yatışı kabul etmediği için posta koymuş babama .
babam geçen hafta doktorun yanında ''senin bi şeyin yok hadi eve ''dediği için adam da bu defa aynı lafı o söylemiş anneme ''senin bi şeyin yok evine gidebilirsin benim sözümü dinlemeyen kişiyi hasta olarak istemem kendine başka doktor bul'' demiş eee ne olacak şimdi eşime iznini iptal et annem yatış anınca al dedim adam güldü bana öyle kolay değil bu işler çocuk oyuncağımı dedi annem çok nazik vede rica eder şekilde ''sen gel genede ''dedi tamam dedim . bakarız dedim .
işler sapa sardı ne yapmalıyız ben zaten istemiyorum gitmeyi ama umut öyle bi alıştırdıki kendini her gün uyanıp hadi gidelim anneanneme der oldu kıyamıyor ona ama biliyorum ki onun hevesi 2 saat .2 saat sonra ben vaz geeçtim eve dönelim diye tutturacak bu gün de gün boyu umut u ikna etmeye çalıştım oğlum gitmeyelim seni de abini de gezdiririm söz dedim yook ikna olmadı akşam oldu en son aklıma tuvalet olayı geldi bak otobüste çişin gelirse ne olur dedim bi an düşündü ilginçtir ama kabul etti gitmeyelim otobüslerde tuvalet yok dedi şimdi bu kararımız anneanneye anlatmaya geldi aradım gelmesek anne dedim inanılmaz bi şekilde anlayışlıydı şaşırdım ''sen bilirsin kızım ''dedi sitem etmedi keşke etseydi kapadım telefonu . istediğim oldu peki neden huzurlu değilim mutlu değilim neden hala içimi kemiren canavar yerinde duruyor ah anne ahh keşke kızsaydı diye düşündüm durdum bu vicdan azabını çekmezdim en azından . anladım üzüldü kırıldı yapacak bi şeyim yok anne anla ne olur ben kendi kendimin doktoru olmak için o kadar çok uğraştım ki ben iyi olmak için o kadar çok acı çektim ki anla anne korkuyorum ruhumu koruyamamaktan çünkü orası akrabalarım dolu her kesin ayrı bi sesi çıkacak önce sen ve babam konuşacaksınız neden gelmediğimin hesabını vereceğim her kese neden neden neden bir sürü neden hepsi büyüklerim cevab veremeyeceğim ruhum her soruda her hesab sormada biraz daha kanayacak affet anne ben hazır değilim henüz.. eskisi gibi olamam çocuklarıma o kabusu yaşatamam tekrar olmaz iyileştim tekrar hastalıklı günlerime dönemem ..
bende isterdim seninle babamla bir hafta geçirmek huzur dolu sevgi dolu dönmek evime ama biliyorsun hiç bir zaman olmadı ben hiç bir zaman huzurla dönmedim evime memleketime her gidişim panik atak krizlerine dönüşüm oldu. olmaz anne ben çocuklarıma söz verdim bi daha panik atak krizlerim olmayacak söz verdim anne umarım anlarsın bi gün beni üzgünüm annae
